در بخش قبل از مواردي بحث شده كه جزء‌ حقوق دفاع متهم محسوب شده و متهم را در جهت رد اتهام يا اتهامات وارده ياري م دهد و بدون رعايت و حمايت از آنها، تشكيل دادگاه، موجوديت خود را دست مي‌دهد،‌ زيرا در صورت عدم رعايت آنها، محاكمه متهم پايه و اساسي نداشته و متهم بدون تضمينات و تامينات لازمه، در معرض حكم ناروا قرار خواهد گرفت.

اكنون در اين بخش از مواردي بحث خواهد شد كه جزء حقوق دفاعي محسوب نشده، ولي بر حقوق دفاعي تاثير گذار خواهد  بود.

گفتار اول: شيوه احضار و جلب

احضار و جلب يك فرد،‌ بعنوان متهم بسيار حساس و با اهميت مي‌باشد،‌‌ زيرا احضار و جلب افراد تبعات بسياري دارد و ممكن است باعث هتك حرمت و آبروي اشخاص و بدون دليل مخل آسايش و آرامش شهروندان شود،‌ به همين جهت ماده 124 ق. آ. د.ك مقرر مي‌دارد:‌ قاضي نبايد كسي را احضار يا جلب كند، مگر اينكه دلايل كافي براي احضار يا جلب موجود باشد. بنابراين قاضي مكلف است كه قبل از احضار متهم، دلايل را جمع‌آوري كرده و در صورت وجود دليل و لزوم تحقيق از متهم او را احضار نمايد.

گفتار دوم:‌ شيوه بازجويي

«بازجويي وسيله دفاعي و منبع دليل براي اثبات دعوي است. بازجويي از متهم به منزله وسيله دفاعي است، چون اگر متهم اقرار كند، قضات آن را براي محكوميت وي در نظر مي‌گيرند،‌ زيرا اقرار جزء در موارد استثنايي هميشه مطابق حقيقت است و حتي اگر متهم اقرار نكند، ممكن است عناصر ارزنده‌اي براي اتهام فراهم شود». در جرايمي كه مجرم تنها حقيقت را مي‌داند، اقرار مباشر جرم، ركن اساسي ايمان قاضي را تشكيل مي‌دهد. بنابراين بازجويي براي بدست آوردن اطلاعات از متهم نقش عمده‌اي در دادرسي كيفري دارد. «در واقع اگر هدف اساسي محاكمه حصول به يقين درباره مجرميت يابي گناهي متهم باشد،‌ بديهي است هر گونه فعاليتي كه متهم در جريان محاكمه انجام مي‌دهد،‌ بايد مركز قطب هر گونه تحقيقي قرار گيرد. چه بسيار كه با آزمون دقيق و توام با آرامش خاطر از يك بازجويي بتوان بر اماره يا قرينه عمل دست يافت».

بازجويي به متهم اين امكان را مي‌دهد كه به تشريح ما وقع انتسابي به خود پرداخته و با رد اتهام و ادله مطروحه عليه خود از تجاوز به حقوق و آزادي خويش جلوگيري نمايد. هدف از بازجويي، دستيابي به حقايق با ارزش، رفع مظلوميت يا اثبات بي‌گناهي،‌ شناسايي مجرم و تطبيق اطلاعات بدست آمده با اظهارات يك مظنون ويژه و اخذ اعتراف از وي باشد. بازجويي هنر و فن طرح يك رشته سوالات ماهرانه و قانوني از متهم يا مظنون به ارتكاب جرم به منظور اخذ اطلاعات صحيح درباره حادثه كيفري مي‌باشد. بازجويي از متهم نبايد وسيله‌اي شود كه او خود را بر اثر القا متهم سازد، بلكه بايد منحصرا به وسيله قاضي تحقيق اداره و هدايت شود به نحوي كه از متهم دعوت كند، تا براي دستگاه عدالت دلايلي را كه به نفع اوست، عرضه كند و اگر خواست، درباره آن صحبت كند. بازجويي از متهم رابطه مستقيم و غير قابل اجتنابي با طرح حق دفع دارد و در جهت تامين و تضمين حق دفاع و تضمين حق دفاع متهم مي‌باشد تا اظهارات  و اطلاعات خويش حقيقت را بر دستگاه قضايي نمايان سازد.

در بازجويي بايد اصولي چند از قبيل اصل عدم امكان اشخاص به شهادت عليه خود،‌ اصل برائت، اصل مصونيت از خود اتهامي و اصل برخورداري از معاضدت و مشاور قضايي مورد رعايت قرار گيرد.

اصولا، بازجويي از متهم را وقتي بايد شروع كرد كه تحقيقات مقدماتي انجام گرفته باشد. يعني جمع‌آوري ادله، آثار جرم و بررسي آنها، معاينات و تحقيقات محلي، بازرسي مسكن و كارگاه متهم پايان يافته و اطلاعات به قدر امكان جمع‌آوري گرديده باشد.